Maurits Wagenvoort (1859-1944) was reisredacteur van het Algemeen Handelsblad en gold lange tijd als vergeten. Daar zijn er meer van. Voor die tijd schreef hij gewaagd. Hij bekende zich met deze roman tot het naturalisme. Émile Zola’s roman Thérèse Raquin geldt als het grote voorbeeld voor deze stroming. Wagenvoort schreef veel, sommige boeken onder het pseudoniem Vosmeer de Spie. Zoals de hier aangeboden zeldzame eerste druk uit 1891. Met opdracht aan de bankier G.J. de Clercq (1828-1896), een verre nakomeling van de Réveilman Willem de Clercq.
Twee titels uit zijn naturalistische periode hebben als ondertitel Analyse van een gemoedstoestand waarmee Wagenvoort aangeeft de menselijke natuur op realistische of misschien zelfs wetenschappelijke wijze te willen beschrijven. Als men weet dat Wagenvoort homoseksueel was en bevriend met Louis Couperus, dan moet dat de interesse wekken. Met dit boek liep hij eerst zonder succes zes uitgevers af. Schijters in dat vak had je toen blijkbaar ook al. Trouwens de dochter van Herman Heijermans beweerde dat haar vader met Kamertjeszonde pas bij de 41ste uitgever succes had. Baas boven baas.
‘t Schijnt dat Wagenvoort nu weer in de belangstelling is. Reden is dat Gerrit Komrij hem uit het stof op diepte. Komrij had ontegenzeggelijk smaak, kennis en was tegendraads. Nogal scherp tegen het schreeuwerige feminisme. Ik lees hem nog altijd graag. Of is Komrij ook vergeten? Ik vraag maar.
Geef een reactie