De Dunne Man loopt door de glazen schuifdeuren naar buiten. Daar ligt een groot stuk hout: afgehouwen hout. De Dunne Man associeert plek en hout met de bestseller Wie is van hout van de psychiater Jan Foudraine (1929-2016). Teksten dringen zich als vanzelf aan hem op, zeker als hij het moeilijk heeft. Nog geen vijf minuten terug zat hij op de vierde verdieping in het enorm lelijke, hoog optrokken, gele gebouw aan de Lange Nieuwstraat. Daar, op die vierde verdieping, volgt De Dunne Man in een kale lege ruimte zonder groen – en met medewerkers achter glas – de cursus Ontcijferen. Over het decoderen van taal. In dat gebouw mag je ook roken, als je even niet wilt praten, leren of breien. Daar, op een binnenplaats, tussen hoog opgetrokken glas met wat smalle kieren verdwijnt alleen sigarettenrook. De Dunne Man kijkt naar boven. Daar, op die vierde verdieping, was hij zojuist bij het Meisje met de Vlecht. Van haar kreeg hij een vel papier. Het is omwikkeld met wat aan elkaar gebreide draden. Restafval van een das: “In die das zit al mijn verdriet”, zei ze bij het afscheid.
De Dunne Man tast in zijn zak om het in elkaar gevouwen papier te pakken Hij wikkelt het uit elkaar en leest. Er staan drie woorden op, in rode letters: liefde is onaantastbaar. Als het moeilijk wordt, denkt de Dunne Man aan de boeken. Hij denkt eigenlijk altijd aan boeken. Is er een betere samenvatting van Paulus brief aan Korinthe dan deze drie woorden, zo vraagt hij zich af. Nee, Paulus schrijft niet best. Lange, met komma’s doorspekte, onleesbare zinnen. Ja, het zijn vooral de komma’s die de tekst onleesbaar maken voor een vleselijk mens. Maar een kortere weergave van Kor. 13 is onbestaanbaar: liefde is onaantastbaar.
In deze straat waait immer een gure wind. Tranen vriezen er vast op je wangen. De Dunne Man heeft geen tranen meer om vast te vriezen. Wel honger. Hij besluit om iets te gaan eten. In het midden van de Lange Nieuwstraat staat een kraam voor een restaurant. De weg naar binnen is niet meer begaanbaar, maar buiten, bij de houten kraam, is linzensoep te koop: Syrische linzensoep. De Dunne Man denkt onmiddellijk aan de geurige linzensoep van Jakob, die daarmee zijn broer Ezau het eerstgeboorterecht ontfutselde. Hij glimlacht en vraagt zich af hoe vaak hijzelf het eerstgeboorterecht verkocht. De geur is onweerstaanbaar en de Dunne Man krijgt zin. Op de vraag of de linzensoep de prijs van het eerstgeboorterecht waard is kijkt de kok hem vragend aan. Mohammed nam het linzensoepverhaal niet over in de Koran. De Dunne Man besluit het te wagen: een verhaal voor een kop linzensoep ofwel Ezau’s prijs voor het Zintuiglijk Genot. De soep is kruidig, smakelijk ook. En de verkoper-kok geniet van het verhaal. Hij zegt dat hij zijn soep voortaan Ezau’s Linzensoep zal noemen. De Dunne Man tipt hem er een volgende keer kip en koriander in te doen en wandelt tevreden verder. Het woord gods vergaat nimmermeer.
Door de smalle Dorstig Hartsteeg naar de Oudegracht. Daarna langs het huis met het muurgedicht van Ingmar Heytze die schrijft dat vrijheid nooit vanzelf spreekt. Aangekomen bij het antiquariaat Hindericks & Windericks vraagt De Dunne Man of er boeken zijn over locomotieven. “Neen”, zegt de antiquaar en schrijft verder in het Winkeldagboek. Er ligt wel ander prachtigs: Hans van Straten, Multatuli, Ter Braak en wat al niet meer. Desnoods kan Hindericks een tekst van Nescio leveren (in rood-zwarte belettering): “’Ik zit op den berg en kijk in het dal (…). Dat is dor, er is geen water”. Edoch, geen teksten over locomotieven en ook Jan Foudraine wordt niet verkocht. Misschien voor 150 eurocent bij overbuurman Stichting De Arm.
De anti-psychiatrische beweging is dood, het evenwicht tussen Pil en Praat is zoek en Jan Foudraine is uit. Maar De Dunne Man heeft zijn tekst. Drie woorden: liefde is onaantastbaar.
Foudraine, J. (1971). Wie is van hout... Een gang door de psychiatrie. Ambo: Bilthoven. Niet leverbaar, behalve digitaal
Nieuwe oude boeken die wèl te koop zijn bij Cornelissen & De Jong