Henri Toulouse-Lautrec. Wie kent hem niet? Klein mannetje, misgroeid als een soort veredelde dwerg. Hij was van adelijke afkomst en groeide op in een kasteel. Hij had een ziekte waardoor aan zijn normale romp benen en armen vast zaten die niet mee groeiden.
Henri stortte zich als kunstenaar op Montmartre en daar in de danshuizen en bordelen. De meisjes van plezier mochten hem wel en boden hem hun gunsten aan. Henri tekende en schilderde alles at vast en vooral los zat op een manier die nog niet was vertoond. Zijn affiches voor de Moulin Rouge werden wereldberoemd. Minder bekend is zijn vriendschap met Vincent van Gogh die hij aanried in Arles te gaan wonen vanwege de luchten daar en het (toen) goedkope leven.
Opmerkelijk en vooral prettig aan de levendige biografie van Henri Perruchot is het grote aantal onbekende foto’s van de man die altijd met een stok liep en een hoed droeg. Dat laatste vanwege een gleuf in zijn hoofd die niet dicht wilde gaan. We zien Henri op een boot en daarna te water gaan in zijn nakie in de Baai van Arcachon. Verder veel wulpse, niet of half geklede dames die hij schilderde of wat anders liet doen.
Arme Henri stierf aan de gevolgen van drankgebruik, bovendien leed hij aan syfilis en werd hij voor enige tijd als krankzinnige opgenomen in een psychiatrische inrichting. Zijn ziekte was mogelijk veroorzaakt door inteelt. De adel trouwde in die tijd (nu nog?) graag onder elkaar om de bezittingen niet te laten versnipperen. Toulouse-De Lautrec werd geboren in Albi. Gaat daarheen. Er is een museum over hem. De zon schijnt daar, heb ik me eens laten vertellen door een Frankrijkkenner, altijd. Ook zonder zon kun je er altijd goed eten. Maar dit terzijde.
Méér biografieën.
Geef een reactie