Vanmorgen verkocht ik een boekje met de tekst van een brief van Nescio. Een brief aan een medereiziger in deze nimmer eindigende eeuwigheid. Daarin staat wat men weten moet. Dit alles buiten de Heilige Schrift om; dat spreekt vanzelf, maar geloof geen profeet, je bent immers zelf een profeet. Wat betreft de boekenprijs werd gevraagd om enig water bij de wijn te doen, maar ik zie daar niets in. Immers onze heer en zaligmaker maakte wel van water de beste wijn. Eigen experimenten leiden nergens toe dan tot ongelukken.
Nescio maakt in die brief helder waarom wij hier op aarde zijn. Dat was, vond ie, zijn taak. Mensen die nog helemaal vreemd waren in die dingen wat wegwijs maken. Het lijkt mij dat zijn tekst en uitleg geen kwaad kan. Niet bij mij en ook niet bij mijn, en alle andere, kinderen in deze wereld. Welnu dan, hierbij (in ’n nieuwe spelling):
“(…) Lang verwonderde ik mij over het praten der mensen over God, over zonde, over kwaad en goed. Ik heb gevonden dat er maar één weg is om te komen tot de wetenschap wat men doen en laten moet en die in al onze voornemens te leggen naast onzen diepste en heiligste wil. Hij die na lang overwegen ondanks alles wat tegen is gekomen is tot de vaste kennis dat hij iets zeer ernstigst en onwrikbaar wil zal die wil volgen, tegen alles in. Tegen alle spot, alle kwaadsprekerij, alle vragenboekjes, Zondagsscholen, officiële moraal in met de vaste overtuiging goed te doen. Dat is ’t profetenras, chérie.
Langs deze moeilijke, maar zekere weg (God is dan niet iemand waaromtrent men iets uit z’n hoofd leert, maar ’t beste en onwrikbare in ons) ben ik gekomen tot ’t volgend resultaat (…).”
