Louis Paul Boon (1912-1979) was van vele markten thuis: huis- & kunstschilder, soldaat, fotograaf, (hoorspel)schrijver. In de jaren zestig en zeventig werd hij regelmatig, naast Hugo Claus, als kanshebber op de Nobelprijs voor de Literatuur genoemd en ook wel voorgedragen. Er zijn zelfs stemmen die verkondigen dat hij de prijs zou krijgen, maar net voor de uitreiking aan een hartaanval stierf. Op 11 mei 1979 was hij namelijk op de Zweedse ambassade uitgenodigd, mogelijk i.v.m. de toekenning van de Nobelprijs. Hij overleed op 10 mei aan de schrijftafel, met de pen in zijn hand. De Nobelprijs wordt, zoals u weet, alleen aan levende schrijvers toegekend.
Waar Boon was, daar was lawaai. Ook na zijn dood nog. In de jaren tachtig (1986) en in 2008 zorgde hij voor ophef, onder meer vanwege de Fenomenale Feminiteek; zijn collectie met vrouwelijk naakt. In Antwerpen werd de tentoonstelling verboden, maar in Gent kreeg curator Anna Provoost het wel voor elkaar om tijdens het literair festival “Zogezegd” de collectie toch te tonen. Ik begrijp dat wel, Gent is immers altoos een godloos libertijns nest geweest. Veel naakt dus en in allerlei soorten (erotische prentkaarten, strips, foto’s), want Boon was een liefhebber. Tijdig en ontijdig, zo blijkt ook wel uit de afbeelding van de werkkamer van Boon bij het Gentse socialistische dagblad Vooruit. In de Memoires van Boontje schrijft hij over de dolle tijd bij deze krant.
In de roman De bende van Jan de Lichte beschrijft Boon een historische figuur uit de achttiende eeuw die met zijn bende (de Bokkenrijders) het Vlaamse platteland onveilig maakte. Hij plunderde kastelen en postkoetsen en verdeelde als een Robin Hood de buit onder de armen. Boon maakte Jan de Lichte tot een idealist die het uiteindelijk toch moet afleggen tegen de verdorvenheid van de menselijke natuur. In De zoon van Jan de Lichte maakte Boon overigens geen gebruik van historische documenten. Wel schemert zijn levensvisie door op dit ondermaanse: niets is er volmaakt.
En dat kan ook niet, schrijft Boon in Geniaal…maar met te korte beentjes. Het was de bedoeling om bij al die Vlaamse Meesterwerken die er dagelijks verschenen wat kanttekeningen te zetten. Fouten en gebreken zijn er altijd geweest en zullen er altijd blijven. Men kan het niet al hebben: veel geld verdienen, een schone positie hebben, gedecoreerd worden en dan ook nog meesterwerken schrijven. Dat kan inderdaad niet. Kanttekeningen dus.
Tot slot ligt er hier de meest sombere roman van Boon voor mij: Niets gaat ten onder. Erg actueel ook. Om dat te bewijzen behoef ik slechts de achterflap te citeren: “vol woede richt Boon zich tegen een maatschappij die zich aandient als een monument van vooruitgang, maar die in werkelijkheid alle trekken van een oerwoud heeft behouden.”
U bent weer bij. Aan het einde van de middag: méér Boon bij Cornelissen & De Jong. Als u zich vanmiddag nog meldt krijgt u de zeven titels die hier voor mij liggen voor 69 euro (€ 75,00 incl. pak- en verzendkosten binnen Europa). Ik wil het zo snel als mogelijk de deur uit hebben.
Interesse? Neem contact met ons op. Méér nieuwe oude boeken bij antiquariaat Cornelissen & De Jong