In 't Wasdom

antiquariaat Cornelissen & De Jong – Notter | Zwolle
april 15th, 2021 by Jaap de Jong

Ank van Pagée en het ideale antiquariaat

Tussen de boeken van Igor zit veel moois, maar de vondst van vanmorgen is erg bijzonder. Het betreft een uitgave ter gelegenheid van de tentoonstelling ‘Petit Hommage Ank van Pagée’ in het Museum De Stadshof dat tussen 1994 en 2001 in Zwolle was gevestigd. Van Pagée schilderde het leven in felle kleuren, soms ook in zwart-wit. Ze maakte tekeningen, collages, maar ook portretten waaronder een zachtmoedige Maarten Biesheuvel, een ietwat trieste – nu eens zittende – Alberto Giacometti en een bloemige Gerrit Komrij.

Er is ook een portret van Igor Cornelissen, een lino (uit 1986). Voor die gelegenheid zat Igor achter piano. De pijp (of is het een cigaar) ontbreekt niet. Dat portret is niet opgenomen in dit boekje.

Ank van Pagée (1956-1995) was naast kunstenares, ook antiquaar. Zij had een antiquariaat op de Brink in Deventer, tussen het station en café Floors. Je kreeg een kop thee en verder werd er gezwegen. Voor boekenbabbels met de antiquaar was geen plaats, zo vertelt P.J. Buijnsters in een essay dat in de bundel is opgenomen. Igor had het plan om een serie te maken over antiquariaten en reisde daarvoor naar Enkhuizen, Amsterdam, Rotterdam, Tiel en natuurlijk ook naar de Brink in Deventer bij het antiquariaat van Ank van Pagée. Helaas raakte Igor zijn aantekeningen kwijt en was daarmee ook het plan van de baan. Ik hoop dat ze teruggevonden worden.

Igor bezocht het antiquariaat met zijn vrienden (Van Straten, Meijer, Wierema, Groeneveld). Allemaal erkende verzamelaars. Hij noemde het antiquariaat aan de Brink een oase van rust. Het speelt een rol in zijn roman De zender van Polk waar eigenaresse Ank vereerd mee was, want voor de eeuwigheid genoteerd. Hij wist niet dat het bij Ank zelf aan rust ontbrak. Zij schonk hem een boek van de Weense koffiehuisauteur Peter Altenberg waar zij een opdracht in schreef: ‘Zwischen Verbitterung und exzeptioneller Sanftmut verbringen wir nun unsere bange Tage’. Later schonk ze nog meer weg en maakte geen rekeningen meer. En daarna was er het einde. De laatste zin uit het opstel van Igor luidt: “Ik heb alleen maar haar zachtmoedigheid leren kennen. Wie kan van een ander mens een volledig portret schilderen?”.

Als ik het boek van Peter Altenberg tegenkom verkoop ik ook dat niet.

Het antiquariaat van Van Pagée had voor Igor veel van het ideale antiquariaat. Je treft er goede boeken (liefst met stofomslag en ingestoken liefdesbrieven). Het is er ruim, overzichtelijk en toch vol met verrassingen. Er zijn geen donkere hoeken met vochtige bananendozen en boekenweekgeschenkjes. Er heerst rust en er troont, zo schrijft Igor, “een eigenaresse, zacht en zonder nadruk als een weelderige prinses tussen haar boeken”.

Die prinses heb ik al, evenals de boeken. Nu nog de ruimte.

PHP Code Snippets Powered By : XYZScripts.com