Over Multatuli, Eduard Douwes Dekker was zijn echte naam, is ongelooflijk veel geschreven. Al tijdens zijn leven. Pro en contra. Stof genoeg, want hij was een vreemd heer. Zijn Max Havelaar was een felle aanklacht tegen de uitbuiting van de Javaan, maar tegen het kolonialisme was hij niet. Hij wilde zelf Koning van Insulinde worden en zijn nichtje Sietske, waar hij ‘íets mee had’, zou dan keizerin van Sumatra zijn. Hij werd dan ook al vroeg uitgemaakt voor vrouwengek. Hij zou het in een MeToo tijdperk moeilijk hebben gehad. Hij was verder gokverslaafd en gaf graag geld weg dat hij van anderen geleend had. Hij kon het niet aanzien dat in Groningen een paard werd afgeranseld door een lompe boer. Hij kocht het paard dat nog een paar jaren zonder zweepslagen heeft geleefd.
Belangrijker was dat hij door zijn aanklacht met de Max Havelaar een rilling door het land deed gaan. Wie de dikke biografie van Dik van der Meulen over Multatuli heeft gelezen weet (bijna) alles over deze van origine Amsterdamse schrijver die het geloof en de predikanten fel aanviel. Hij nam nooit een blad voor de mand. Hij is en blijft onze belangrijkste schrijver van de negentiende eeuw. Misschien wel ook nog van ver daarna. In Anekdoten gaf uitgeverij van Oorschot tientallen merkwaardige belevenissen van deze man in druk uit. Geert van Oorschot was ook de man die er in slaagde het Volledige Werk van Multatuli uit te geven. Inclusief onbeduidende briefjes en de schaakpartij per brief die hij speelde. Maar ook met de Ideeën en het ontroerende en geestige Woutertje Pieterse.
Van Oorschot was ook de man die er voor zorgde dat er een standbeeld van Douwes Dekker in Amsterdam kwam. En nu maar hopen dat dat niet wordt beklad.
Geef een reactie