Zij die al wakker waren lazen De Telegraaf niet. Ik heb het blad nooit gekocht, maar wel gelezen. Vroeger – hoe lang is dat geleden? – lieten mensen in de trein wel eens een uitgelezen blad liggen. Het kan De Graafschapsbode zijn, De Haarlemmer Courant of de Leeuwarder Courant. Dat laatste dagblad kon wat moeilijkheden opleveren omdat sommige bijdragen in het Fries waren. De Telegraaf begreep je zo.
Mariëtte Wolf promoveerde op Het geheim van de Telegraaf. Dat geheim bestond er in om dat te publiceren wat mensen met een beetje onderbuik willen lezen. Mariëtte Wolf schreef een zeer leesbaar boek, vol met interessante illustraties. In de beginjaren schreven socialisten (Van der Veer) en anarchisten (Alexander Cohen) in De Telegraaf. Na de oorlog kwam Jan Spierdijk van De Waarheid de kunstredactie versterken. Die afdeling gold als een links bolwerk binnen de krant met aandacht voor Gerard Reve en Willem Frederik Hermans. Heel bijzonder. Niet te missen was de societyrubriek met veel recepties, wijn, paardenrennen, diplomaten en af en toe een verdwaalde socialist. Ook van hen stonden foto’s in de rubriek.
De foute oorlogsperiode is correct beschreven. Wat de meesten al wisten na dr. L. de Jong gelezen te hebben is dat De Telegraaf niet fouter was dan de andere kranten die onder Duitse censuur stonden. Enfin, wie De Telegraaf nog steeds niet wil lezen, kan het boek hier aanschaffen.
Geef een reactie