Klop maar op ‘n deur was een van de eerste ‘dikke boeken’ die ik als jongen las. Willard Motley beschrijft het leven van een Italiaanse knaap in de sloppenwijken van Chicago die van kwaad tot erger vervalt. Het ergste is dat hij een politieagent dood schiet. Daarvoor krijgt hij de doodstraf. Motley beschrijft uiterst levendig (als dat woord hier gebruikt kan worden) over de gang van de knaap naar de elektrische stoel en zijn laatste ogenblikken.
Motley was een zwarte schrijver en werd door andere Afro Amerikanen aangevallen. Waarom het leven van een blanke beschreven en niet van iemand uit zijn eigen volk? “Ik ken maar één volk”, antwoordde Motley, “de mens”. Motley had het van een andere kant ook niet makkelijk. De FBI jaagde op hem omdat hij communist was.
Het boek is verfilmd. Alles heel aangrijpend. Ik leerde er wel wat van. Niet alleen dat ik me ver van de criminaliteit moest houden, maar ook dat enige vrijmoedigheid met dames op zich geen kwaad kan.
Méér literatuur.
Geef een reactie