Wat gebeurde er met de collaborateurs en landverraders die na 1945 niet werden doodgeschoten? Ismee Tames van Oorlogsdocumentatie zocht het uit. Sommigen kwamen pas na tien, twaalf of vijftien jaar vrij. Dat waren de zware gevallen.
Ik stuitte in haar boek op Piet Cieraad die Zwolle tot een paar dagen voor de bevrijding van de stad op jacht was naar ondergedoken joden en verzetsstrijders. Ook was hij de lijfwacht van Anton Mussert. Hij werd ter dood veroordeeld, kreeg gratie (hij was een ‘ware christen’ geworden) en mocht zich na vele jaren weer bij zijn gezin voegen. Een dochter vertelde aan Ismee Tames dat hij eigenlijk niet was veranderd. Nog altijd diezelfde autoritaire man die zijn dochter van het gymnasium haalde, want dat onderwijs had hij zelf ook nooit gehad.
Ik kon de gegevens over Cieraad gebruiken voor mijn eigen boekje over de maanden rondom de bevrijding van Zwolle dat in 2015 verscheen. Opmerkelijk hoe de gedetineerde Cieraad predikanten en christelijke kamerleden om de tuin wist te leiden.
Geef een reactie