In Grote tijdgenoten beschrijft Churchill niet alleen nu nog bekende staatslieden als Clemenceau, Hitler, Trotsky en Hindenburg, maar ook vrijwel vergeten figuren als John, Morley, maarschalk Foch en de graaf van Rosebery. Churchill schreef, het is bekend, goed en ter zake.
De leukste biografie vond ik die van Boris Savinkov, een Russische revolutionair en anarchist die zich tegen ieder overheersend regiem keerde. En dat met de wapens in de hand. Dus eerst tegen de tsaar en daarna tegen de bolsjewiki van Lenin. Churchill kreeg met hem te maken toen de Britten met een interventie legertje probeerden de Roden te verslaan. Dat liep op een geweldige mislukking uit. Savinkov keerde op uitnodiging van Kamenjev en Trotsky naar Rusland terug. Zijn verleden zou hem worden vergeven. Wat er daarna met hem is gebeurd, werd nimmer duidelijk. Savenkov stierf kort daarna. Werd hij doodgeschoten of was het zelfmoord? Over zijn ontmoeting met Savinkov schrijft Churchill: ‘Ik had, behalve op het toneel, nooit een Russische Nihilist gezien en mijn eerste indruk indruk was, dat hij buitengewoon voor de rol geschikt was.’ Nihilist was toen een synoniem voor een anarchist van de daad.
Geef een reactie