Lizzy Sara May begon als balletdanseres, werd daarna mimespeelster om naam te maken als schrijfster. Ze trouwde met de student rechten, later mr. M. D. Proper, die als communist jarenlang lid was van de Provinciale Staten van Noord Holland. Proper had in het verzet gezeten.
Eén van hun kinderen was Rogier Proper, redacteur Propria Cures, stukjesschrijver in Vrij Nederland en al decennia schrijver van GTST. Haar tweede huwelijk met de uitgever Oscar Timmers (die zelf schreef onder de naam Ritzerfeld) leidde tot meer contacten met schrijverswereld, maar brachten haar geen grote roem. Merkwaardig, want veel van haar boeken – vaak over een moeizame vader-dochter relatie – werden uiterst positief besproken.
May kreeg geen groot publiek, las ik ergens. Dat overkomt veel schrijvers, Waarom zij niet? Misschien had ze te weinig ellebogen of beschikte ze niet over een goed ‘netwerk’. Ik heb haar eens gesproken. Waarom of waarvoor weet ik niet meer. Ik herinner me een zachte, lieve vrouw.
Er zit een mooie band om het boek. Van de illustrator Charles Boost (1907-1990), die ook films recenseerde. Maar dat is een ander verhaal.
May, L.S. (1961). Oom Soes heeft gehuild. Amsterdam/Antwerpen: Wereldbibliotheek. Goed. Paperback, 95 pp., 1e druk. Bandontwerp Ch. Boost. € 9,50 (incl. verzendkosten). Interesse? Neem contact met ons op.
Méér nieuwe oude boeken bij Cornelissen & De Jong
Een pleidooi en een ernstig woord aan mijn rooms katholieke medeburgers
Een curieus boekje omdat het ons veel leert over het zoekende (katholieke) Nederland van de jaren zestig en over de schrijver.
Jan Rogier was mijn collega op de redactie van Vrij Nederland. Een goede makker die evenwel boordevol problemen zat. Hij was de zoon van de grote katholieke historicus prof. dr. L.J. Rogier (die hij nooit zou kunnen overtreffen). Hij was homoseksueel wat in Amsterdam in die tijd wel acceptabel was maar in het ‘donkere zuiden’ beslist nog niet en Jan wilde bovendien, vaak aangewakkerd door heftig innemen, méér zijn dan redacteur van een weekblad.
Jan wilde de katholieken van de KVP wakker schudden en de weg wijzen naar… Ja waarheen? Hij was bevriend met en onder de invloed geraakt van de bejaarde anarcho-syndicalist Arthur Lehning. Daar kon Jan Rogier met zijn oproep aan de KVP’ers om ‘modern’ te zijn natuurlijk niet mee aankomen. Volgens Jan had de KVP twee vleugels, een conservatieve (De Quay was zijn aartsvijand) en een progressieve die op de vakbeweging steunde. Iemand die KVP stemde, wist nooit wie de toon zou aangeven.
De zwaartillende Jan Rogier is niet meer onder ons, evenmin als de door hem beschreven politieke leiders. In zijn boekje ligt een al even curieuze losse brief van VN redacteur Martin van Amerongen aan zijn collega Igor Cornelissen. Beiden zagen blijkbaar niet veel in de al te hoge verlangens en bekeringsdrift van Jan.
Rogier, J. (1976). Een ernstig woord aan mijn rooms katholieke medeburgers. Pleidooi voor een volwassen politieke keuze van katholieke Nederlanders. Amsterdam: Paul Brand/Polak & Van Gennep. Goed. Titel- en lege vervolgpagina ontbreekt. 76 pp., 1e druk. Uit de collectie Igor Cornelissen. Met brief van Martin van Amerongen aan Igor Cornelissen over dit boekje. € 19,95 (incl. verzendkosten). Interesse? Neem contact met ons op. Wij zijn inclusief en verkopen ook boeken aan niet katholieke medeburgers. Méér nieuwe oude boeken bij Cornelissen & De Jong
Geef een reactie